Są to elementy pełniące bardzo ważną funkcję podczas wykonywania konstrukcji. To właśnie dystanse zbrojeniowe odpowiedzialne są za zabezpieczenie zbrojenia przed przemieszczaniem się podczas betonowania – ich zadaniem jest zachowanie odpowiedniej odległości między siatką zbrojeniową a deskowaniem. Do ich produkcji wykorzystywane są zróżnicowane materiały. Występują również w kilku kształtach. Niemniej jednak każdy z nich, niezależnie od zastosowanego materiału czy kształtu musi wyróżniać się odpowiednią wytrzymałością i odpornością na szereg czynników zewnętrznych. Z tworzywa, betonowe czy metalowe – które dystanse zbrojeniowe są najlepsze?
Tworzywo sztuczne a dystanse zbrojeniowe
Do ich produkcji zazwyczaj stosuje się polipropylen (PP) oraz polichlorek winylu (PVC). Zazwyczaj nie są one ognioodporne. Wyróżniają się za to bardzo dobrymi właściwościami, takimi jak odporność na uszkodzenia mechaniczne czy mrozoodporność. Nie nasiąkają również wodą i wykazują odporność na nagłe zmiany temperatur. Z uwagi na plastyczność materiału cieszą się one bardzo dużą popularnością i z powodzeniem wykorzystywane są nie tylko na budowie, ale także w prefabrykacji.
Dystanse metalowe do zbrojenia
Metalowe dystanse zbrojeniowe zazwyczaj produkuje się ze stalowego drutu. Stosuje się je do podparcia zbrojenia górnego. Muszą być one całkowicie zanurzone w betonie. Podkładki stalowe mają z reguły postać liniową. W przypadku styku z powierzchnią deskowania muszą zostać również dodatkowo zabezpieczone specjalnymi podpórkami, które wykonuje się z tworzywa sztucznego.
Betonowe dystanse zbrojeniowe
Z uwagi na swoje właściwości dystanse zbrojeniowe z betonu należą do jednych z najczęściej stosowanych elementów do zbrojenia. Mogą być stosowane zarówno w poziomych, jak i w pionowych elementach. Charakteryzują się ponadprzeciętną wytrzymałością na obciążenia. Ponadto wyróżnia je wysoka mrozoodporność i ognioodporność oraz odporność na działanie wilgoci, a także zmiany temperatur. Bardzo często wzmacniane są włóknem szklanym.
